بررسی مفهوم ترک کار کارگران و شرایط آن
متاسفانه در خصوص ترک کار یا آثار آن تعریف حقوقی در قانون کار بیان نشده و به همین خاطر در گذشته باعث اختلاف نظر بین مراجع حل اختلاف وزارت کار شده بود به نحوی که برخی از مراجع به صورت سلیقهای رای صادر میکردند که باعث تضییع حقوق یکی از طرفین دعوی کارگری و کارفرمایی میشد.
با بررسی ۲۰۳ ماده قانون کار تنها میتوان ماده ۲۵ این قانون را به موضوع ترک کار مرتبط کرد البته آن هم به صورت غیرمستقیم که تصریح میدارد: «هرگاه قرارداد کار برای مدت موقت یا برای انجام کار معین منعقد شده باشد هیچ یک از طرفین (کارگر و کارفرما) به تنهایی حق فسخ آن را ندارند»
وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی با صدور دستورالعمل شماره ۱۷ مورخ ۹۰/۳/۱۶ از صدور آرای سلیقهای و اختلاف نظرهای مراجع حل اختلاف کار جلوگیری کرده است.
در بند ۱ این دستورالعمل موضوع ترک کار به این شکل تعریف شده: “ترک کار عبارت است از فسخ یکجانبه قرارداد کار از طرف کارگر بدون مجوز قانونی. برای محقق شدن ترک کار نیز کارگر میبایست قصد و نیت انجام چنین عمل حقوقی را داشته باشد.”
بنابراین در صورتیکه قصد و نیت فسخ قرارداد وجود نداشته باشد، عمل انجام شده یعنی (حضور نیافتن در کارگاه) ترک کار محسوب نمیشود.